Blog

Κατάλληλα Υποδήματα. Η επιλογή των σωστών υποδημάτων είναι καίριας σημασίας για την πρόληψη τραυματισμών κατά τη διάρκεια της προπόνησης και στον αγώνα. Πρέπει να τονίσουμε ότι τα κατάλληλα υποδήματα για εσάς , μπορεί να είναι τελείως ακατάλληλα για κάποιον άλλο δρομέα. Αυτό σημαίνει ότι δεν επιλέγουμε ένα παπούτσι επειδή είναι η τελευταία τάση της μόδας (trend), αλλά επιλέγουμε αυτό που ταιριάζει και ¨κουμπώνει¨ καλύτερα στο πόδι μας. Αποφεύγουμε να φοράμε παπούτσια που είναι φθαρμένα ή δεν παρέχουν την κατάλληλη υποστήριξη γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε πρόσθετες πιέσεις ή καταπονήσεις. Επενδύστε σε ένα καλό ζευγάρι παπούτσια για τρέξιμο κατάλληλα για το έδαφος που σκοπεύετε να τρέξετε, που να παρέχουν επαρκή υποστήριξη και απορρόφηση κραδασμών για την προπόνησή και τον αγώνα σας. Σωστή τεχνική τρεξίματος. Η τελεία τεχνική τρεξίματος δεν υπάρχει , όσο και να προσπαθεί ο δρομέας είναι δύσκολο καθ’ολη τη διάρκεια της προπόνησης και του αγώνα να είναι εμβιομηχανικά άρτιος! Εάν δεν έχετε τραυματισμούς και τρέχετε αρκετά χιλιόμετρα, τότε το πιθανότερο είναι ότι έχετε ένα σωστό πρότυπο τρεξίματος. Η όσον το δυνατόν καλύτερη τεχνική τρεξίματος είναι απαραίτητη για την πρόληψη των τραυματισμών, την εξοικονόμηση ενέργειας και την αύξηση της απόδοσης. Τα βασικά στοιχεία τεχνικής είναι: ο τρόπος που συναντά το πέλμα στο έδαφος, το μήκος του διασκελισμού, η κίνηση των χεριών, η κλίση του κορμού και ο ρυθμός της αναπνοής. Ξεκούραση και αποθεραπεία. Η ξεκούραση, η αποθεραπεία και η αποκατάσταση είναι εξίσου σημαντικές με την προπόνηση όταν πρόκειται για την αποφυγή τραυματισμών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τον μαραθώνιο. Η υπερβολική προπόνηση μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς όχι μόνο λόγω υπερφόρτωσης των αρθρώσεων, αλλά και λόγω της κόπωσης . Η κόπωση που προκαλείται από την ανεπαρκή ανάκαμψη και ύπνο έχει μεγάλο αντίκτυπο στην ικανότητα του σώματός να αναρρώσει, ειδικά μετά από μεγάλες αποστάσεις και έντονες προπονήσεις. Η σωστή αποκατάσταση και αποθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι στο πρόγραμμα προπόνησης . Συμπεριλάβετε ημέρες ανάπαυσης στο πρόγραμμα σας, για να βοηθήσετε το σώμα σας να ανακάμψει. Ο συνδυασμός τρεξίματος και άλλων αερόβιων τύπων προπόνησης, κολύμβηση ή ποδηλασία, μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση του εβδομαδιαίου φορτίου/ καμάτου των αρθρώσεων και να λειτουργήσει ως μια ωραία εναλλακτική προπονήσεων. Ακούστε το σώμα σας. Τέλος, να ακούτε το σώμα σας. Εάν αισθάνεστε πόνο ή ενόχληση κατά τη διάρκεια της προπόνησης, είναι σημαντικό να προσαρμόσετε τη ρουτίνα προπόνησης σας κατάλληλα . Αποφύγετε να πιέζετε το σώμα σας με πόνο ή ενόχληση καθώς μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρούς τραυματισμούς. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ξεκουραστείτε και αναζητήστε επαγγελματική συμβουλή από έναν φυσιοθεραπευτή εάν είναι απαραίτητο. Να θυμάστε ότι όσο πιο γρήγορα αντιμετωπίζεται ένας τραυματισμός τόσο πιο γρήγορη η αποκατάσταση και η επάνοδος στις αθλητικές δραστηριότητες. Τι προσφέρει το PhysioEnergy. Ο συνδυασμός των μεθόδων NeuroKinetic και Κινητικού Ελέγχου (Kinetic Control) μας δίνει τη δυνατότητα για μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της δύναμης, του τρόπου κίνησης, της ισορροπίας, του εύρους και ελέγχου της κίνησης, επισημαίνοντας τα οποία εμβιομηχανικά ελλείμματα. Σημαντικός παράγοντας για την ολοκληρωμένη αξιολόγηση είναι και η ιστορία που μας διηγείται ο ίδιος ο δρομέας. Σχεδιάζοντας ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ενδυνάμωσης και προπόνησης βασισμένο στις δίκες σας ανάγκες, διορθώνοντας τα οποία κινητικά ελλείμματα και προλαμβάνοντας ενδεχομένους τραυματισμούς, εγγυόμαστε τη γρήγορη και ασφαλή επιστροφή στις προπονήσεις .

Ως εξειδικευμένο κέντρο φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης με εμπειρία και υποστήριξη σε δρομείς μεγάλων αποστάσεων , έχουμε αντιμετωπίσει όλο το φάσμα τραυματισμών που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τον μαραθώνιο . Ο πόνος στη πρόσθια επιφάνεια του γόνατος (γόνατο του δρομέα), πόνος στη λαγονοκνιμιαία ταινία , κατάγματα κόπωσης, περιοστίτιδα κνήμης , προβλήματα στον αχίλλειο τένοντα και προβλήματα στη πελματιαία απονεύρωση είναι οι πιο συνηθισμένοι τραυματισμοί που μπορεί να προκύψουν. Σε αυτό το blog , θα περιγράψουμε τα πιο συχνά λάθη που οδηγούν σε τραυματισμούς και θα δώσουμε απλές συμβουλές για την αποφυγή τους. Πριν όμως από τη συμμετοχή σε έναν τόσο κοπιαστικό και απαιτητικό αγώνα, και για να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις είναι απαραίτητο και γίνει ένας ιατρικός έλεγχος (υπέρηχος καρδίας, αιματολογικές εξετάσεις, τεστ κοπώσεως κ.α.). Σταδιακή πρόοδος στις προπονήσεις. Μία από τις πιο σημαντικές συμβουλές για την αποφυγή τραυματισμών κατά τη προετοιμασία του μαραθωνίου είναι η σταδιακή πρόοδος και αύξηση της έντασης των προπονήσεων και των αποστάσεων. Η πολύ γρήγορη αύξηση του ρυθμού ή των χιλιομέτρων μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμούς υπερχρήσης . Η προπόνηση του δρομέα δεν πρέπει να περιλαμβάνει ταυτόχρονη και απότομη αύξηση πολλών επιβαρυντικών παραγόντων που δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την εμφάνιση τραυματισμών. Για την αποφυγή τραυματισμών , ξεκινήστε με ένα συντηρητικό πρόγραμμα προπόνησης και σταδιακά αυξήστε τα χιλιόμετρα ή το ρυθμό σας. Συνιστάται να αυξάνετε τα χιλιόμετρα τις προπόνησης όχι περισσότερο από 10% την εβδομάδα για να αποφύγετε τους τραυματισμούς. Χρήσιμο θα ήταν να λάβετε υποστήριξη από έναν προπονητή δημιουργώντας ένα πρόγραμμα προπόνησης φτιαγμένο στις δίκες σας ανάγκες. Προπόνηση δύναμης. Η αύξηση της δύναμης είναι ουσιαστικό συστατικό της προπόνησης μαραθωνίου . Η μυϊκή ενδυνάμωση των γλουτών, των γονάτων και των αρθρώσεων της ποδοκνημικης, σας βοηθά σωματικά και πνευματικά να ανταπεξέλθετε στις απαιτήσεις της προπόνησης αλλά επίσης βοηθά και στην πρόληψη των τραυματισμών. Η λογική είναι απλή: όση περισσότερη δύναμη έχεις, τόσο πιο εύκολο είναι να μεταφέρεις το βάρος του σώματος σου για μεγαλύτερη απόσταση. Οι δυνατοί μύες μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της ταχύτητας, βελτιώνουν την ισορροπία που απαιτεί το τρέξιμο (ιδιοδεκτικότητα), αυξάνεται η απόδοση και η αντοχή (φυσική κατάσταση) και βελτιώνεται σημαντικά η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου (VO2 max). Η συνεχεία στο δεύτερο μέρος...

Το σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίας (Iliotibial Band Syndrome, ITBS) είναι ο πιο κοινός τραυματισμός στην εξωτερική πλευρά του γόνατος στους δρομείς και ποδηλάτες. Είναι γνωστό ότι η παθολογία του ITBS σχετίζεται με επαναλαμβανόμενη κάμψη-έκταση του γόνατος, αλλά η ακριβής παθοφυσιολογία του ITBS είναι ακόμα υπό συζήτηση. Όταν το γόνατο κάμπτεται πέραν των 30°, η λαγονοκνημιαία ταινία (Iliotibial band, ITB) συμπιέζει προς τα μέσα τον έξω μηριαίο κόνδυλο (Lateral Femoral Epicondyle, LFE) απευθείας πάνω σε ένα στρώμα λιπώδους ιστού (fat pad) , ως αποτέλεσμα της αυξανομένης τάσης από τις οπίσθιές ίνες της ITB . Η συμπίεση του fat pad που βρίσκεται βαθιά μέσα στη ITB έχοντας μεγάλη νεύρωση έχει ως αποτέλεσμα την αίσθηση του πόνου. Η ITB είναι ένα μακρύ και παχύ κομμάτι συνδετικού ιστού το οποίο ξεκινά κοντά στο ισχίο από τη λαγόνια ακρολοφία κι εκτείνεται μέχρι τον LFE . Η βασική ιδιότητα της ITB είναι η σταθεροποίηση του ισχίου και του γόνατος κυρίως στη μονοπολική στήριξη (βάδιση και τρέξιμο) και λειτουργεί ως ελατήριο αποθηκεύοντας και κατανέμοντας εκ νέου την κινητική ενέργεια κατά το κύκλο βάδισης και στο τρέξιμο. Το κύριο σύμπτωμα του ITBS είναι ο πόνος στην έξω πλευρά του γόνατος , ακριβώς πάνω από την άρθρωση, που μπορεί να αντανακλά εξωτερικά στο μηρό ή στη γάμπα. Στα αρχικά στάδια ο πόνος μπορεί να υποχωρεί όταν ζεσταθείτε, όμως με την πάροδο του χρόνου μπορεί να παρατηρήσετε ότι χειροτερεύει καθώς ασκείστε. Η ψηλάφηση της ITB κοντά στο γόνατο μπορεί να είναι επώδυνη και να υπάρχει ένδειξη φλεγμονής. Το ITBS πιστεύεται ότι σχετίζεται περισσότερο με την αύξηση του όγκου τρεξίματος παρά με την ένταση . Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές για εμφάνιση ITBS μεταξύ δρομέων που αύξησαν τον όγκο τρεξίματός τους και δρομέων που αύξησαν την ένταση τρεξίματός τους. Εκτός από ένα λεπτομερές ιστορικό, η κλινική εξέταση και κινητική ανάλυση μπορεί οδηγήσει στη διάγνωση του ITBS και στις μυoσκελετικές ανισορροπίες που συμβάλλουν στο ITBS . Το σύνδρομο ITBS εμφανίζεται κυρίως κατά τη φάση της στήριξής του τρεξίματος. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση του ITBS περιλαμβάνουν: τα υποδήματα, τη συχνότητα προπόνησης ,τη τεχνική του τρεξίματος, την ανισοσκελία, τον υπερπρηνισμό του ποδιού, το τρέξιμο σε κεκλιμένο επίπεδο καθώς και την έλλειψη ελαστικότητας και δύναμης. Ο νευρομυϊκός συντονισμός ισχίου, γόνατος και ποδοκνημικής καθώς η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ οσφυϊκής μοίρας, πυέλου και ισχίου θα μας δώσουν τη πλήρη εικόνα. Για την αποκατάσταση του ITBS συνιστάται μια εξατομικευμένη στρατηγική διαχείρισης φορτίου και προοδευτικής ενδυνάμωσης των μυών του ισχίου. Η θεραπεία/ αποκατάσταση μπορεί να χωριστεί σε τρεις φάσεις. Στην αρχική φάση έχουμε ασκήσεις χαμηλού φορτιού και έντασης (ανοικτή κινητική αλυσίδα). Σε δεύτερη φάση έχουμε ασκήσεις μέτριας έντασης και στοχευμένες ασκήσεις για τον έλεγχο ισχίου και κορμού (κλειστή κινητική αλυσίδα). Η τελική φάση που περιλαμβάνει ασκήσεις υψηλής έντασης και λειτουργικότητας, καθώς και διαλειμματικά προγράμματα τρεξίματος.

Το ¨ κότσι ¨ ή αλλιώς ο Βλαισός Μέγας Δάκτυλος ( ΒΜΔ ) είναι η πιο συχνή αρθρική παραμόρφωση του άκρου πόδα και χαρακτηρίζεται από την απόκλιση και στροφή του μεγάλου δάκτυλου προς την κατεύθυνση των μικρών δακτύλων του ποδιού. Το οικογενειακό ιστορικό παίζει σημαντικό ρολό στην εμφάνιση της παραμόρφωσης . Άλλες πιθανές αίτιες είναι οι ρευματολογικές παθήσεις, οι αθλητικές κακώσεις, η πλατυποδία (απώλεια της ποδικής κάμαρας) και οι μυϊκές ανισορροπίες. Ο ΒΜΔ δεν είναι μόνο ένα αισθητικό πρόβλημα, αλλά σχετίζεται με προβλήματα στη βάδιση, διαταραχές στην ισορροπία , αυξημένο κίνδυνο πτώσης σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και μειωμένη ποιότητα ζωής . O πόνος συνήθως εμφανίζεται στην έσω πρόσθια επιφάνεια του ποδιού, μεταξύ της άρθρωσης του πρώτου μεταταρσίου και της πρώτης φάλαγγας του μεγάλου δακτύλου . Οι ασθενείς μπορεί επίσης να εμφανίσουν πόνο κάτω από τα δάκτυλα των ποδιών λόγω των λανθασμένων προτύπων βάδισης που υιοθετούνται. Η παραμόρφωση αυτή αναπτύσσεται, καθώς η κεντρική φάλαγγα μετατοπίζεται πλάγια προς το δεύτερο δάκτυλο. Οι τένοντες του μακρού καμπτήρα και του εκτείνοντα το μεγάλο δάκτυλο παρεκκλίνουν προς τα έξω και η άρθρωση δεν λειτουργεί σωστά. Τελικά, οι καμπτήρες και οι εκτείνοντες μύες του μεγάλου δακτύλου μετατοπίζονται πλάγια και επιτείνουν ακόμη περισσότερο την παραμόρφωση. Ο ορογόνος θύλακος, πάνω από την έσω πλευρά των κεφαλών των μεταταρσίων, μπορεί να παρουσιάσει φλεγμονή, προκακαλώντας έναν επώδυνο κάλο . Οι πρόσφατες έρευνες δεν αναφέρουν τα υποδήματα ως παράγοντα για την ανάπτυξη του ΒΜΔ . Ωστόσο, τα στενά υποδήματα μπορούν να ερεθίσουν ένα «κότσι» τρίβοντας τον προεξέχοντα ιστό στην άρθρωση. Αυτή η πίεση δημιουργεί περισσότερο πρήξιμο και πόνο . Η φυσιοθεραπεία είναι αποτελεσματική για τη θεραπεία του ΒΜΔ και τη βελτίωση των συμπτωμάτων . Η αύξηση του εύρους κίνησης στο μεγάλο δάκτυλο και στις γύρω αρθρώσεις, σε συνδυασμό με εξειδικευμένες διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης θα μειώσουν αποτελεσματικά τα συμπτώματα και την επιδείνωση του Βλαισού Μέγα Δάκτυλου . Η ολοκληρωμένη φυσιοθεραπευτική προσέγγιση βοηθάει στην αναγνώριση κινητικών και μηχανικών ελλειμάτων στις αρθρώσεις του κορμού, ισχίου, γόνατος και ποδοκνημικής.

Ο πόνος που εμφανίζεται στην έξω πλευρά του αγκώνα ως αποτέλεσμα της υπέρχρησης των εκτεινόντων του καρπού από επαναλαμβανόμενες δραστηριότητες του αντιβραχίου, αναφέρεται ως Έξω Επικονδυλίτιδα του Αγκώνα (Tennis Elbow) . Το Tennis Elbow είναι ένας συνηθισμένος τραυματισμός υπέρχρησης . Στα αρχικά στάδια εμφάνισης του τραυματισμού περιλαμβάνεται φλεγμονή, αλλά η επαναλαμβανομένη καταπόνηση του τένοντα οδηγεί στην εκφύλιση του ( τενοντοπάθεια ). Κατά τη χρήση των μυών, οι τένοντες υφίστανται μικροτραυματισμούς, που σημαίνει ότι χρειάζονται χρόνο για να επουλωθούν και να γίνουν ξανά δυνατοί. Ο τραυματισμός υπέρχρησης σημαίνει ότι με τη χρήση των μυών σε καθημερινές δραστηριότητες (χρήση υπολογιστή, χειρωνακτικές εργασίες κ.λπ.), ο τένοντας καταπονείται επανειλημμένα σε σημείο που η καταπόνηση υπερβαίνει το επίπεδο αντοχής του. Το αποτέλεσμα είναι, οι τένοντες να μην έχουν τον απαραίτητο χρόνο να επουλωθούν. Αυτό οδηγεί σε φθορά και εκφυλισμό των ιστών, ο τένοντας να χάνει τη δύναμη του, γίνεται εύθραυστος και τραυματίζεται πιο εύκολα. Κάθε φορά που το κολλαγόνο στο τένοντα διασπάται (επανάληψη τραυματισμού), το σώμα ανταποκρίνεται σχηματίζοντας ουλώδη ιστό στον τένοντα (δομικές αλλαγές στη δομή του τένοντα). Το Tennis Elbow απαντάται συνήθως σε συνδυασμό με προβλήματα στον αυχένα λόγω της νεύρωσης που παρέχει ο αυχένας στη περιοχή (κερκιδικό νεύρο). Επιπλέον, η θέση του αγκώνα σε σχέση με τον ωμό μπορεί να οδηγήσει σε υιοθέτηση επιβαρυντικών για τον αγκώνα κινητικών μοτίβων. Η Φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση του Tennis Elbow περιλαμβάνει το βελονισμό , τεχνικές για τη νευροδυναμική διευκόλυνση ( Neurodynamic, Manual Therapy ) του αγκώνα και σε όλες εμπλεκομένας αρθρώσεις (αυχένας, ωμός, αγκώνα, καρπός). Οδηγίες και κατάλληλες στρατηγικές ώστε να βελτιωθούν τα κινητικά πρότυπα ( Kinetic Control ), την επαναφορά της δύναμης και τη μόνιμη λύση του προβλήματος. Ως πιο ¨πιθανός¨ ένοχος αναφέρεται ο Μακρός Κερκιδικός Εκτείνων του Καρπού (Extensor Carpi Radialis Brevis, ECRB), ένας μυς που είναι κυρίως εκτείνοντας του καρπού. Ίσως, να εμπλέκεται και ο Βραχύς Κερκιδικός Εκτείνων του Καρπού (Extensor Carpi Radialis Longus, ECRL). Και οι δυο τένοντες εισέρχονται στην κατάφυση τους στον έξω κόνδυλο του αγκώνα. Κλινικά, ο πόνος στην έξω επιφάνεια του αγκώνα, συνήθως επιδεινώνεται με την λειτουργία των εκτινόντων μυών του καρπού, από θέση έκτασης του αγκώνα και πρηνισμού του αντιβραχίου.

Εμβοές χαρακτηρίζονται ως η αντίληψη ήχου στα αυτιά ή το κεφάλι, ενώ απουσιάζει εξωτερικό ακουστικό ερέθισμα. Η πιο συχνή περιγραφή που δίνετε είναι σαν «ένα συνεχές βουητό/σφύριγμα στα αυτιά μου». Οι εμβοές αποτελούν συχνό πρόβλημα, επηρεάζοντας περίπου το 10% του γενικού πληθυσμού. Υπάρχουν 2 τύποι εμβοών , οι υποκειμενικές εμβοές (που τις ακούει μόνο ο ασθενής και είναι ο πιο κοινός τύπος) και οι αντικειμενικές εμβοές (που μπορεί να τις ακούσει και ο γιατρός τη στιγμή της εξέτασης). Οι αντικειμενικές εμβοές μπορεί να προέρχονται από κάποιο αιμοφόρο αγγείο στο κρανίο, τον αυχένα ή τη κροταφογναθική άρθρωση. Οι εμβοές μπορεί να είναι παροδικές ή μόνιμες. Υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το ποιες μπορεί να είναι οι πιθανές αιτίες: τραυματισμός στο κεφάλι ή τον αυχένα (π.χ τροχαίο ατύχημα), προβλήματα της κροταφογναθικής άρθρωσης, νόσος του Meniere , λοιμώξεις (ωτίτιδα) , παρενέργειες χρόνιων ή εκφυλιστικών παθήσεων (ρευματοειδής αρθρίτιδα), τραύμα στο εσωτερικό του αυτιού (π.χ. κατάδυση), υπερβολική έκθεση στο θόρυβο , μετεγχειρητικές ή από έντονο στρες . Οι εμβοές μπορούν να αντιμετωπιστούν με φυσικοθεραπεία καθώς με τα χρόνια έχει τεκμηριωθεί η σύνδεση μεταξύ εμβοών και μυοσκελετικών παθήσεων . Ο συνδυασμός Neuro Rehab και Manual Therapy (χειροπρακτική) μπορεί να είναι αρκετά αποτελεσματικός στη θεραπεία και τη διαχείριση των εμβοών . Η κατανόηση των αντισταθμιστικών αλλαγών που συμβαίνουν στο μυοσκελετικό σύστημα θα βοηθήσει ώστε να μειωθούν οι μυϊκοί, περιτονιακοί , αρθρικοί και νευρικοί περιορισμοί στη περιοχή του κροταφικού οστού, της κροταφογναθικής άρθρωσης και της άνω αυχενικής μοίρας . Η έντονη εμβιομηχανική σύνδεση μεταξύ του κρανίου, κροταφογναθικής άρθρωσης και άνω αυχενικής μοίρας είναι συχνά η πηγή του προβλήματος καθώς παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των αισθητηριακών οργάνων, της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου στα αυτιά.

Η γληνοβραχιόνια άρθρωση περιβάλλεται από τον αρθρικό θύλακα , που είναι αρκετά χαλαρός ώστε να ευνοείται το μεγαλύτερο ευρέος κίνησης του ώμου. Σε φυσιολογικές συνθήκες ο θυλάκας διαστέλλεται και συστέλλεται καθώς ο βραχίονας κινείται σε διάφορες θέσεις. Ο παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτιδα είναι μια φλεγμονώδη πάθηση που χαρακτηρίζεται από την αυθόρμητη συρρίκνωση και σκλήρυνση του αρθρικού θύλακα στον ώμο, που συνήθως συνοδεύεται από τον σχηματισμό ουλώδους ιστού (συμφύσεις) μεταξύ της αρθρικής κάψας και της κεφαλής του βραχιονίου. Το αποτέλεσμα είναι ο βαθμιαίος, προοδευτικός και επώδυνος περιορισμός των κινήσεων του ώμου. Η πάθηση έχει 3 στάδια εξέλιξης . Ξεκινά πρώτα με το επώδυνο στάδιο , κατά το οποίο ο ασθενής νοιώθει πόνο σε οποιαδήποτε κίνηση του ώμου και περιορισμό κυρίως στη κίνηση της έξω στροφής. Ακολουθεί το στάδιο της δυσκαμψίας , στο οποίο ο πόνος μειώνεται σταδιακά, αλλά συνεχίζει να υπάρχει έλλειψη του εύρους κίνησης. Τέλος, το στάδιο υποχώρησης των συμπτωμάτων , οπού περιλαμβάνει τη σταδιακή βελτίωση της κινητικότητας και λειτουργικότητας της άρθρωσης. Ωστόσο, ο πόνος μπορεί να επανεμφανίζεται ανά διαστήματα. Ανάλογα με το στάδιο και τη σοβαρότητα, της κατάστασης η πάθηση οδηγεί σε περιορισμό όλων των κινήσεων, εμποδίζοντας τις δραστηριότητες της καθημερινότητας (π.χ. ένδυση), την προσωπική υγιεινή, την εργασία και τις αθλητικές δραστηριότητες. Επίσης είναι κοινό φαινόμενο η εμφάνιση πόνου στον αυχένα, που προέρχεται κυρίως από την υπερβολική χρήση των αυχενικών μυών για να αντισταθμιστεί η απώλεια της κίνησης του ώμου. Η αιτιολογία του παγωμένου ώμου δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή, συνήθως ταξινομείται ως πρωτογενής ή δευτερογενής . Ο πρωτογενής ή ιδιοπαθής παγωμένος ώμος παρουσιάζεται χωρίς να προ-υπάρχουν ευρήματα ή ιστορικό που να εξηγούν την έναρξη της νόσου (π.χ ανοσολογικές, βιοχημικές ή ορμονικές ανισορροπίες). Τα δευτερογενή αιτία εμφάνισης (προδιαθεσικοί παράγοντες) μπορεί να είναι: • H ηλικία μεταξύ 40-65 ετών (οι γυναίκες έχουν τέσσερις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης της πάθησης) • Ο διαβήτης ή άλλη μεταβολική πάθηση (π.χ θυροειδής) • Η ελλιπής αποκατάσταση μετά από χειρουργική επέμβαση στον ώμο • Η εμμηνόπαυση • Τραυματισμός και χρόνια φλεγμονή στους τένοντες του στροφικού πετάλου • Το εγκεφαλικό • Καρδιακές παθήσεις • Η νόσος του Parkinson • Η νόσος του Dupuytren Η αποκατάσταση του παγωμένου ωμού είναι μια δύσκολη και απαιτητική διαδικασία που απαιτεί κυρίως χρόνο, μπορεί να φτάσει έως και τους 36 μήνες. Η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση διαμορφώνεται ανάλογα με το στάδιο της πάθησης. Στόχος είναι η μείωση του πόνου, η διατήρηση και όταν είναι εφικτό η αύξηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης (ανάλογα με το στάδιο), η μείωση των συμπτωμάτων και η επαναφορά του ασθενούς στη καθημερινότητά του. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε είναι: • Manual Therapy – Χειροπρακτική • Βελονισμός • Κινητοποίηση μαλακών μορίων • Neurokinetic therapy • Εξατομικευμένο πρόγραμμα ασκήσεων

Κλινικά, το φαινόμενο της αυτόματης συρρίκνωσης ή εξαφάνισης της οσφυϊκής δισκοκήλης χωρίς χειρουργική επέμβαση ονομάζεται επαναρρόφηση (reabsorption). Το ποσοστό αυτόματης απορρόφησης της οσφυϊκής δισκοκήλης είναι πάνω από 60% σύμφωνα με τις πιο πρόσφατα δημοσιευμένες μελέτες.