Το σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίας (Iliotibial Band Syndrome, ITBS)
είναι ο πιο κοινός τραυματισμός στην εξωτερική πλευρά του γόνατος στους δρομείς και ποδηλάτες.
Είναι γνωστό ότι η παθολογία του ITBS
σχετίζεται με επαναλαμβανόμενη κάμψη-έκταση του γόνατος, αλλά η ακριβής παθοφυσιολογία του ITBS
είναι ακόμα υπό συζήτηση.
Όταν το γόνατο κάμπτεται πέραν των 30°, η λαγονοκνημιαία ταινία (Iliotibial band, ITB)
συμπιέζει προς τα μέσα τον έξω μηριαίο κόνδυλο (Lateral Femoral Epicondyle, LFE)
απευθείας πάνω σε ένα στρώμα λιπώδους ιστού (fat pad), ως αποτέλεσμα της αυξανομένης τάσης από τις οπίσθιές ίνες της ITB. Η συμπίεση του fat pad
που βρίσκεται βαθιά μέσα στη ITB
έχοντας μεγάλη νεύρωση έχει ως αποτέλεσμα την αίσθηση του πόνου.
Η ITB
είναι ένα μακρύ και παχύ κομμάτι συνδετικού ιστού το οποίο ξεκινά κοντά στο ισχίο από τη λαγόνια ακρολοφία κι εκτείνεται μέχρι τον LFE. Η βασική ιδιότητα της ITB
είναι η σταθεροποίηση
του ισχίου
και του γόνατος
κυρίως στη μονοπολική στήριξη (βάδιση και τρέξιμο) και λειτουργεί ως ελατήριο αποθηκεύοντας και κατανέμοντας εκ νέου την κινητική ενέργεια κατά το κύκλο βάδισης και στο τρέξιμο.
Το κύριο σύμπτωμα του ITBS
είναι ο πόνος
στην έξω πλευρά του γόνατος, ακριβώς πάνω από την άρθρωση, που μπορεί να αντανακλά εξωτερικά στο μηρό ή στη γάμπα. Στα αρχικά στάδια ο πόνος
μπορεί να υποχωρεί όταν ζεσταθείτε, όμως με την πάροδο του χρόνου μπορεί να παρατηρήσετε ότι χειροτερεύει καθώς ασκείστε. Η ψηλάφηση της ITB
κοντά στο γόνατο
μπορεί να είναι επώδυνη και να υπάρχει ένδειξη φλεγμονής.
Το ITBS
πιστεύεται ότι σχετίζεται περισσότερο με την αύξηση του όγκου τρεξίματος
παρά με την ένταση. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές για εμφάνιση ITBS
μεταξύ δρομέων που αύξησαν τον όγκο τρεξίματός
τους και δρομέων που αύξησαν την ένταση
τρεξίματός τους. Εκτός από ένα λεπτομερές ιστορικό, η κλινική εξέταση και κινητική ανάλυση μπορεί οδηγήσει στη διάγνωση του ITBS
και στις μυoσκελετικές ανισορροπίες που συμβάλλουν στο ITBS.
Το σύνδρομο
ITBS
εμφανίζεται κυρίως κατά τη φάση της στήριξής του τρεξίματος.
Οι παράγοντες
που επηρεάζουν την εμφάνιση του
ITBS
περιλαμβάνουν: τα υποδήματα, τη συχνότητα προπόνησης ,τη τεχνική του τρεξίματος, την ανισοσκελία, τον υπερπρηνισμό του ποδιού, το τρέξιμο σε κεκλιμένο επίπεδο καθώς και την έλλειψη ελαστικότητας και δύναμης. Ο νευρομυϊκός συντονισμός ισχίου, γόνατος και ποδοκνημικής καθώς η διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ οσφυϊκής μοίρας, πυέλου και ισχίου θα μας δώσουν τη πλήρη εικόνα.
Για την
αποκατάσταση
του
ITBS
συνιστάται μια εξατομικευμένη στρατηγική διαχείρισης φορτίου και προοδευτικής ενδυνάμωσης των μυών του ισχίου. Η θεραπεία/
αποκατάσταση
μπορεί να χωριστεί σε τρεις φάσεις. Στην αρχική φάση έχουμε ασκήσεις χαμηλού φορτιού και έντασης (ανοικτή κινητική αλυσίδα). Σε δεύτερη φάση έχουμε ασκήσεις μέτριας έντασης και στοχευμένες ασκήσεις για τον έλεγχο ισχίου και κορμού (κλειστή κινητική αλυσίδα). Η τελική φάση που περιλαμβάνει ασκήσεις υψηλής έντασης και λειτουργικότητας, καθώς και διαλειμματικά προγράμματα τρεξίματος.